Isodyne photoelasticity and gradient photoelasticity: physical and mathematical models, efficacy, applications

Termin izodyna został zaproponowany przez Pinderę i Mazurkiewicza i oznacza nową rodzinę linii charakterystycznych dla płaskiego stanu naprężenia. Linie te dostarczają informacji o całkowitej sile normalnej, działającej na określonym przekroju modelu. Dwie rodziny izodyn wyznaczone dla dwóch charakterystycznych kierunków pozwalają wyznaczyć wartości wszystkich trzech składowych płaskiego stanu naprężenia. Pomysł izodyn jest rezultatem prezentowanego przez Pinderę i Starkę uogólnienia teorii światła rozpraszanego. Metoda izodyn może być stosowana dla modeli elastooptycznych jak również rzeczywistych elementów maszyn, wykorzystując metodę warstwy elastooptycznej.